Τα Τεμπη και οι πλημμύρες της Θεσσαλίας μέσα από τα μάτια του αστυνομικού της ΟΠΚΕ , αρχιφύλακα Μαυριδάκη Γεωργίου ! ~ Μια συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης ~

 

  Λίγες ημέρες πριν το ετήσιο μνημόσυνο των 57 νεκρών συμπολιτών μας στο δυστύχημα των Τεμπων το apocalypto ανέδειξε ξανά ως οφείλε την ηρωική προσπάθεια των αστυνομικών που βρέθηκαν πρώτοι στο σημείο και έσωσαν πολλούς τραυματίες από τα σύντριμμια του τρένου. Η βοήθεια τους ήταν πολύτιμη αλλιώς θα μετράγαμε περισσότερα θύματα…!

Ειδικότερα, σήμερα έχουμε την τιμή να γνωρίζουμε από κοντά τον αρχιφύλακα, Γεώργιο Μαυριδάκη, που υπηρετεί στη ΟΠΚΕ Λάρισας που έσωσε τον Νίκο Ζήσης , του έδωσε κουράγιο , τις πρώτες βοήθειες και το μπουφάν του γιατί κρύωνε καθώς  έχανε πολύ αίμα , ήταν πολυτραυματίας. Οι αστυνομικοί της ομάδας του τον μετέφεραν πάνω από τριάντα  μέτρα μόνοι τους με φορείο στο ασθενοφόρο γιατί δεν μπορούσε να φτάσει στο σημείο με κίνδυνο και της δίκης τους ζωή γιατί πατούσαν σε καλώδια υψηλής τάσης μέσα στο σκοτάδι και με την ένταση της φωτιάς κάνεις δεν ήξερε αν θα υπάρξει κάποια έκρηξη •  η ΟΠΚΕ έφτασε πρώτη και έδειξε το δρόμο σε ασθενοφόρα και πυροσβεστικά οχήματα εκεί που ήταν οι βαριά τραυματίες και που αργότερα στήθηκαν οι σκηνές και ήταν το κέντρο επιχειρήσεων των σωστικών συνεργείων.

Τα γεγονότα σε γενικές γραμμές τα ακούσαμε συγκλονισμένοι τόσο από το Νίκο όσο και από τον ίδιο σε συνέντευξη του σε τοπική εφημερίδα , εμείς αρχικά σου ζητάμε συγγνώμη που σήμερα καλείσαι να θυμηθείς τι έζησες εκείνη την ημέρα αλλά δυστυχώς καλούμαστε να εστιάσουμε σε παραλήψεις  της υπηρεσίας . 

- Καλησπέρα Γιώργο !

Είσαι καλά ;

- Καλησπέρα , μια χαρα είμαι !

-  Δυνασαι να μας δώσεις μια εικόνα τι άκουγες στον ασύρματο ;

   - Το κέντρο μας έδωσε εντολή όπως σε όλα τα περιπολικά να μεταβούμε στο Ευαγγελισμό γιατί έχουμε εκτροχιασμό επιβατικής αμαξοστοιχίας απο σύγκρουση πιθανόν με κάποιο όχημα Ι.Χ. ή φορτηγό. Η εντολή του κέντρου ήταν οι πρώτοι που θα φτάσουμε να δώσουμε σαφή εικόνα ! Όλοι κινηθηκαμε σύντομα προς το σημείο... Όταν έφτασα εκεί είδα το ατύχημα και δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε συμβεί, ότι είχαν συγκρουστεί 2 αμαξοστοιχίες δηλαδή... Μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις που ήταν στο σημείο βοηθούσαμε τους επιβάτες να ανέβουν πάνω στον δρόμο για να πάνε ή στα ασθενοφόρα ή στο λεωφορείο που είχαν έρθει , 80 ατομα περίπου ! Μετά είδαμε κάτω από τα συντρίμμια και το βαγόνι που καιγόταν κάτι σαν φακοί από κινητά και κατεβήκαμε στις γραμμές για να περάσουμε απέναντι αλλά κάποιοι πυροσβέστες μας απέτρεψαν γιατί υπήρχαν καλώδια κομμένα υψηλής τάσης. Τότε πήραμε το όχημα μας και πήγαμε στο σημείο από παράπλευρο δρόμο που γνωρίζαμε γιατί εγώ υπηρετούσα στην περιοχή επί 9 χρόνια όπως και ο επικεφαλής μου, καθώς πηγαίναμε με μεγάλη προσοχή λόγο του καπνού από το βαγόνι που καιγόταν και δεν βλέπαμε καλά...μην τυχόν μας πεταχτεί κανένας επιβάτης και τον πατήσουμε... Φτάσαμε στο σημείο και αντικρίσαμε όλη την φρίκη του δυστυχήματος ! Συντρίμμια με κομμάτια νεκρών και πολύ βαριά τραυματίες (πολυτραυματίες), εγώ έμεινα στο σημείο και μετά από λίγο βρήκα και ένα συνάδερφο από την άμεση δράση και αρχίσαμε να βοηθούμε τους πολυτραυματίες και να τους καθησυχάζουμε και να τους δίνουμε κουράγιο ότι έρχονται σύντομα τα ασθενοφόρα να τους πάρουν, ενώ ταυτόχρονα η υπόλοιπη ομάδα μου έφυγε να πάει στον κόμβο Ευαγγελισμού και σε συνεργασία με το Κέντρο 42 ώστε να οδηγήσουν τα ασθενοφόρα και τα πυροσβεστικά οχήματα για την άμεση βοήθεια! Επικρατούσε ένας πανικός από τους επιβάτες (κλάματα, κραυγές πόνου και φόβου), φωτιά, και μια μυρωδιά απαίσια από τα καμμένα  σώματα, πλαστικά, λάδια, ρούχα και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να καιγόταν.

- Τι αντικρίσετε πριν φτάσατε στον Νίκο και μετά από αυτό τι επικράτησε ;

-  Απο την δυνατή φωτιά που είχε φοβομασταν μην γίνει και κάποια έκρηξη άλλη αλλά έπρεπε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Μετά βρήκα τον Νίκο Ζήση που ήταν πιο μακριά από την φωτιά ο οποίος ήταν επίσης πολύ βαριά τραυματίας έχανε πολύ αίμα... Έβγαλα το μπουφάν μου και τον σκέπασα. Κρύωνε γιατί είχε αιμορραγία. Του έδωσα τις πρώτες βοήθειες μέχρι να έρθουν τα ασθενοφόρα... Ήμουν συνέχεια σε επικοινωνία με τον ασύρματο και καλούσα ΕΠΕΊΓΩΝ να έρθουν γρήγορα τα ασθενοφόρα... Όταν έφτασαν τα περισσότερα ασθενοφόρα ήρθε και η ομάδα μου και όλοι μαζί βάλαμε τον Νίκο μόνοι μας σε ένα πλαστικό φορείο και τον κουβαλήσαμε με προσοχή μέχρι το ασθενοφόρο γιατί δεν υπήρχε πρόσβαση στο σημείο που ήταν ο Νίκος... Τον βάλαμε μέσα και έφυγε για το νοσοκομείο... Μέχρι γίνει αυτό προσπαθούσα να τον κρατήσω ξύπνιο και στη ζωή μιλώντας του συνεχώς πως θα γίνει καλά και θα πάει στον Χρηστάκι του που ήταν 2 χρονών, λίγο μικρότερος από την κόρη μου ενώ αυτός με ρωτούσε συνέχεια για την Αθηνούλα του και του έλεγα θα την βρούμε και αυτή και θα γίνει καλά... Δεν ήξερα αν ήταν ήδη νεκρή ή όχι! Αφού έφυγαν όλα τα ασθενοφόρα με τους βαριά τραυματίες μείναμε στο σημείο για να διευκολύνουμε τα πυροσβεστικά οχήματα να σβήσουν την τεράστια φωτιά.

 - Ποτε αποχωρήσετε ;

- Ήμασταν μέχρι τις 08:00 νομίζω στο σημείο όπου μας αντικατέστησαν οι πρωινές δυνάμεις που ήρθαν.

- οι ωρες εκείνες και για τους συγγενείς   σας ήταν κρίσιμες ! Πως το διαχειρίστηκαν ;

-  Μόλις γύρισα σπίτι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω αγκαλιά την 3μιση χρονών κόρη μου και την γυναίκα μου και βλέποντας την τηλεόραση που έδειχνε την τραγωδία στα Τέμπη μου έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια... Η γυναίκα μου σε σόκ από την τραγωδία που έβλεπε και από αυτό που είχα ζήσει εγώ ο ίδιος εκεί! Η μικρή μου κορη με έβλεπε και μου έλεγε " μπαμπά μην κλαίς... Είσαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου  και μπράβο που βοήθησες τους ανθρώπους..." Τώρα 1 χρόνο μετά όταν με ακούει να μιλάω για το συμβάν προσπαθεί να μου αποσπάσει την προσοχή ζητώντας παιδικά  για να αλλάξει το θέμα γιατί καταλαβαίνει πόσο άσχημο ήταν αυτό που είχε συμβεί τότε !

 - Και υπηρεσία πως αντέδρασε ; Και τι θα ήθελες να γίνει από μεριά της υπηρεσίας και της πολιτείας ;

- Απο την πλευρά της υπηρεσίας πέραν της παρακίνησης για να επισκεφθούμε τους ψυχολόγους της υπηρεσίας δεν υπήρξε τίποτα άλλο για κανένα από τους συναδέλφους που ήταν στο σημείο και βοήθησαν τόσο πολύ κόσμο. Πιστεύω ότι για το μέγεθος του συμβάντος και για την βοήθεια που έδωσε η αστυνομία και ειδικά κάποιοι συνάδελφοι μου θα άξιζε μία αναγνώριση και μία επιβράβευση για την διάσωση τόσων ανθρωπίνων ζωών. Σε αυτό επιτρέψετε μου να σημειώσω ότι λίγους μηνες μετά βρεθήκαμε ως ομάδα στις φονικές πλημμύρες σε Λάρισα και Βόλο όπου επίσης βοηθήσαμε κόσμο να βγει απ’ τα σπίτια του να μη τους πνίξει το νερό  !

-  Μάλιστα , σ’ ευχαριστούμε πολύ Γιώργο για την υπέροχη συνέντευξη , ελπίζουμε να φτάσει στα κατάλληλα αυτιά  και ευχόμαστε οι επιβραβεύσεις των αστυνομικών να έχουν κοινωνικό αντίκτυπο και είναι δίκαιες κάτι  το οποίο κάναμε πρόσφατα λόγο ως apocalypto !!!!