ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ένα χαμόγελο που άξιζε μια ολόκληρη βάρδια: Όταν η Ελληνική Αστυνομία έγινε παιδικό όνειρο στη Ρόδο

 Μια ξεχωριστή στιγμή εκτυλίχθηκε πριν λίγες ημέρες σε αστυνομικό τμήμα της Ρόδου, αποδεικνύοντας πως πίσω από τη στολή της Ελληνικής Αστυνομίας κρύβονται άνθρωποι με ευαισθησία, χαμόγελο και πραγματική αγάπη για τα παιδιά.

Ο Νικόλας Καστρουνης είναι συνοριακός φύλακας, με καταγωγή από τη Σύμη και υπηρεσία τα τελευταία 3-4 χρόνια στη Ρόδο, ζει τους τελευταίους μήνες μια διαφορετική καθημερινότητα, καθώς ασχολείται ενεργά με παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα. Μέσα από αυτό το όμορφο ταξίδι, γεννήθηκε και μια ανθρώπινη ιστορία που δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο.

Ο δάσκαλος χορού, γνωρίζοντας την ιδιότητά του ως αστυνομικός, του ζήτησε μια μικρή αλλά ιδιαίτερη χάρη: να γνωρίσει από κοντά ένας μικρός φίλος της ομάδας τον κόσμο της Αστυνομίας. Ο μικρός Στέλιος, γιος φίλου του δασκάλου, λατρεύει από πολύ μικρή ηλικία την αστυνομία και ονειρεύεται κάποια μέρα να φορέσει κι εκείνος τη στολή.

Το ραντεβού κλείστηκε σε ημέρα υπηρεσίας. Ο Στέλιος, μαζί με τον πατέρα του και τον δάσκαλο χορού, επισκέφθηκαν το τμήμα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, η χαρά του μικρού ήταν απερίγραπτη. Το βλέμμα του, γεμάτο ενθουσιασμό και θαυμασμό, ήταν αρκετό για να κάνει τον αστυνομικό να νιώσει –όπως ο ίδιος περιγράφει– «παιδί μαζί του».

Ο μικρός είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τα υπηρεσιακά οχήματα, να μπει σε περιπολικό, να δει πώς ανάβουν οι φάροι και πώς λειτουργεί η σειρήνα, αλλά και να γνωρίσει τις μοτοσικλέτες της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ., στο μέτρο φυσικά που αυτό ήταν εφικτό. Για τον Στέλιο, κάθε στιγμή ήταν μια μικρή γιορτή.

Η κορύφωση ήρθε όταν ρώτησε με παιδική αθωότητα αν ο αστυνομικός έχει χειροπέδες. Λίγα λεπτά αργότερα, ο μικρός «συνέλαβε» τον πατέρα του, δίνοντάς του εντολή να μείνει ακίνητος και περνώντας του τις χειροπέδες, πριν τον οδηγήσει –γελώντας– στο περιπολικό. Η χαρά εκείνης της στιγμής, όπως λένε όσοι ήταν παρόντες, δεν περιγράφεται με λόγια.

Από εκείνη την ημέρα γεννήθηκε μια ξεχωριστή φιλία. «Απέκτησα έναν νέο φίλο, τον καλύτερο θα έλεγα», αναφέρει ο αστυνομικός χαρακτηριστικά μιλώντας στο APOCALYPTO , δηλώνοντας βέβαιος πως όταν ο Στέλιος μεγαλώσει, ίσως να συναντηθούν ξανά ως συνάδελφοι.

Το μήνυμα αυτής της ιστορίας είναι ξεκάθαρο: η αστυνομία δεν πρέπει να παρουσιάζεται στα παιδιά ως φόβητρο. «Δεν είμαστε μπαμπούλες», τονίζει, εκφράζοντας τα συγχαρητήριά του στους γονείς του Στέλιου για τον τρόπο που μεγαλώνουν το παιδί τους, με εμπιστοσύνη και θετική εικόνα για τους ανθρώπους με στολή.

Για να θυμάται αυτή τη μέρα, ο μικρός θα λάβει ως δώρο μια μπλούζα της Ελληνικής Αστυνομίας, την οποία ο αστυνομικός θα του παραδώσει στο επόμενο μάθημα χορού, λόγω υπηρεσιακών υποχρεώσεων.

Μια μικρή ιστορία, με μεγάλο όμως αποτύπωμα. Γιατί μερικές φορές, μια απλή πράξη αρκεί για να γεννηθεί ένα όνειρο – και ένα χαμόγελο που μένει αξέχαστο.

Video:

Ο Στέλιος έζησε το όνειρο κάθε παιδιού που θέλει να γίνει αστυνομικός! Χάρη στη ευγένεια που προσφέρει το διακριτικό όταν αυτός που το φερει , διαθέτει ψυχή!